didem madak

şair. (bkz: enkaz kaldırma çalışmaları)

ölümüyle çiçekli şiirleri öksüz bırakan şairimizdir, canımızdır, ciğerimizdir efendim. tamam turgut uyar, tamam nazım hikmet, tamam ece ayhan, tamam ismet özel ama bizim kadın şairlerimiz de var. grapon kağıtları adlı cicili bicili bir kapak tasarımı olan kitabının arkasında şunlar yazar; "bu kitapta yer alan şahıs ve mekanların gerçekle alakaları tamdır. kahramanları hep yanlış ata oynayanlardır. kediler, kadınlar, muhabbet kuşları, gözyaşları... hepsi sahiden vardır ve bir dönem yaşamışlardır. şiirden haz etmeyenler, grapon kağıtları'nı yılbaşı ve diğer ehemmiyetli günlerde evi süslemek için kullanabilirler ya da bir ruh çağırma seansında, inatçı ruhlara seslenen uyduruk şarkılar olarak mırıldanabilirler."

Sevdiğim şairlerden biridir Didem madak.Erken gitti bu dünyadan. Favori şiirimse ; 'Ah'lar ağacı'dır

(bkz: grapon kağıtları) adlı şiir kitabının yazarı.

beklemek üzerine felsefe kitabıydık dizelerinin hayatımın özeti olmasına neden olan şirin sevimli şair kadın kişisi. pul biber sokağında karşılaşmak ümidiyle !

--- spoiler --- bir zamanlar kendimi bulunmaz hint kumaşı sanmıştım. kaç metredir benim yokluğum? benden daha çok var sanmıştım. benim yokluğumdan dünyaya bir elbise çıkar sanmıştım. dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan sonunda ben de alıştım. ah...dedim sonra, ah! --- spoiler ---

"bir gün gelecek, hiç ağlamayacaksın.. alışacaksın" diyen gencecik yaşta pul biber sokağını öksüz bırakan ruhu güzel şairin ölüm yıl dönümü..

"ben seni ciğerimin köşesindeki arıza kadar sevdim. bir şiir seni bu kadar sever miydi…"

siz aşkı ne bilirsiniz bayım aşkı aşk bilir yalnız

vasiyetimdir: dalgınlığınıza gelmek istiyorum ve kaybolmak o dalgınlıkta. (bkz: ahlar ağacı)

" yalnız bırakma beni bu paragrafın başında bu boşluğu bir masal doldurmaz."

"lokum getirmişti ve kitap. ben ruhunu getirsin istemiştim oysa." herkesin bir ruhu vardır ama birçoğu bunun farkına varamadan terk eder dünyayı.

"şimdi fotoğraf çekilsek gözlerimiz bulutlu çıkar." der şair. içimizdeki yağmurun hiç dinmeyişindendir belki de.

"zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim."

cicekler ve sairler... gelmis gecmis en iyi kadin sairlerden. vefat etmis annesinin adini kizina vermistir. kizi da kendisi gibi annesiz kaldi maalesef. esini twitterda takip edebilirsiniz baykeltos. kizi fusun da bir tatli bir tatli. "çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım bilmiyorsunuz. darmadağın gövdemi çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum."

"beni anneme götürsün bindiğim bütün taksiler." diyerek annesine özlemini anlatan, aynı zamanda dünyalar tatlısı kızını annesiz bırakmış olan şaire. ah ulan.

"yapıştırsam da parçalarını hayatımın su sızdırıyordu çatlaklarından. " diyerek hüzne boğan güzel gülüşlü kadın..

" ben seni ciğerimin köşesindeki arıza kadar sevdim bir şiir seni bu kadar sever miydi? "

“kanatlarım kırılalı çok oldu bayım, uçmayı benim aklıma sokma..."

"yalnız bırakma beni bu paragrafın başında bu boşluğu bir masal doldurmaz."

" tehlikeli sayılmam artık, kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum. "

"pollyanna, sana göre insan profiterol yer gibi yaşamalı bir çamur deryasının içinde küçük mutluluk topları yakalamalı. bense vücuduma şiirler saplıyorum durmadan sen de bilirsin ya allah dayanabileceği kadar acı verirmiş insana. "

"sağlam bir halatla çekiyorum acıyı kendime doğru."

ve şimdi şöyle dua ediyorum tanrı’ya: olanlar oldu tanrım bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!

"senin için şiir yazacaktım istanbul. ismini ağrı koyacaktım."

" tehlikeli sayılmam artık, kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum. "

" hayatımın üstünde imkansız kuşlar uçuyor. "

limon ağaçlarından bahsetmek istiyorum son bir kez daha beni masalların ortasında bırakıp giden ruhuma.

şiirinde "öyle güzelsin ki, kuş koysunlar yoluna" diyen, kanser nedeniyle genç yaşta hayatını kaybeden edebiyat insanı.

"gece açılıp gündüz kapanan bir parantezdim. sözler vardı içimde işe yaramayan. sözlerle konuştum karanlıkla."

" lokum getirmişti ve kitap, ben ruhunu getirsin istemiştim oysa."

"ah göğsündeki her yarayı merhametle öptüğüm.geç kalınan hiçbir hayat,hayat değildir.hayatın olmayı dilerdim. iç ses. bu bahsi kapa!"

adını dahi duyunca şiirleri kulağıma gelir

"insan kaybolmayı ister mi? ben istedim işte bayım. uzaklara gittim. uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin. uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım."

''son şiirini yazmaya cesaret edememiş bir şair." her şiirinde kendimden birer parça bulduğum eşsiz bir kadın, güzel şeyler erken kaybedilir zaten..

büyük şair --- spoiler --- öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım. --- spoiler ---

"vazgeçtim, vazgeçtim sonra. beni anneme götürsün bindiğim bütün taksiler..." didem madak

"hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı polyanna." dizesiyle beni özetleyen kalbi çiçekli kadın.

didem madak bayım didem madak öldü bayım ölüm bayım ölüm bayım?

güzel gülüşlü kadın. okuduğum her şiirinde kendimden bir şeyler buluyor ve aramızdan niçin bu kadar erken ayrıldığını sorgulamadan edemiyorum. takdir-i ilahi.. keşke pek çok güzel şiir daha yazacak ömrün olsaydı güzel kadın. `şimdiden bir hatırasın bulutsa, tozsa, uçarsa bütün (aşklar) paranteze alınsın rüzgar çanısın, rüzgarın diline dolanırsın ne bir şarkısın, ne de dillerde nağme adın` paranteze aldığım değil tırnak işaretiyle vurguladığım sevdiğime...

heceleme beni artık allah’ım bırak okunaksız kalayım kaderimin hepsi pek iyi olmasın varsın bak, ömrüm eriyor işte çocukluk fotoğrafımdaki kardan adam gibi yanı başımda bak, ilkokul talebesi kalbimden yine karne parası istiyorlar bir gecekonduda oturuyor kalbim oysa yağmur yağdıkça bir gecekondunun damı gibi içine doğru ağlıyor saçlarımda dolunay taneleri eriyor saçlarımda bir kızılderili reisi oturmuş barış çubuğu tüttürüyor ismi: mehtapta öpüşen iki sevgili kalbim küs oysa, kalbim yalnız bir kovboy nedense şimdi evinden çok uzakta saçlarım düşler görüyor rengarenk uçan balonlar havalanıyor her telinden saçlarımda kiraz bahçeleri salıncak kuruyor dallarına çocuklar hep ben düşüyorum, hep ben, ben; ismim kara bereli iki çocuktan biri ben çocuklardan biri, fazla yaramaz. ne zaman ağlasa iskambil kupası damlıyor gözlerinden rest diyor hep, rest. ne demekse? ben çocuklardan biri, fazla yaşamaz ne bir sarmanı var okşayacak ne zamanı. zamanı sarışın bir kedi olarak yarat baştan allah’ım bırak okşayayım. esirge ve bağışla beni gerçekten bırak düşlerimde kaybolayım. bir boş beşik hikayesinin olmayan çocuğuyum. kanadı kırılan kartal da benim beddua etsem. bir ağıt olarak yak beni allah’ım parmaklarına kına olayım hayatın. affet bu siyah ve transparan duayı. ben zaten gecenin arka cebinde falçatayım.

"ben seni ciğerimin köşesindeki arıza kadar sevdim. bir şiir seni bu kadar sever miydi?"

"bahar dallarının hatırına beni anla."

kafkaokur'un bu ay ki kapak fotoğrafında bu ablamız var dahası posterini veriyorlar. herkese tavsiye ederim.

"asaletim de sizin olsun baylar, rezaletim de beni bir sütyen lastiğiyle asın."

ben çekildiydin her fotoğrafta defolu bir kelebek gibi çıkarım

"kalbim sanırım büyüyünce sokaklarda ağlayan biri olucak"

çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım bilmiyorsunuz ben darmadağın gövdemi çiçekli perdeler arkasında saklıyorum

derdimi annemin fotoğrafına anlattım.  annem  ki beyaz bir kadındır  ölüsünü şiirle yıkadım.  bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım  öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.